به زبان ساده بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است، تفاوت آن با سیستم های دیگر این است که اطلاعات ذخیره شده روی این نوع سیستم میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می شود.
با استفاده از رمز نگاری و توزیع داده ها امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت شده تقریبا از بین می رود.
واژه بلاک چین (BlockChain) ترکیبی از دو کلمه Block ( بلوک ) و Chain (زنجیره ) است. این فناوری در حقیقت زنجیره ای از بلوک ها است.
در هر بلاک هر اطلاعاتی می تواند ثبت شود. از جرم جنایت های یک فرد تا جزئیات تراکنش های شبکه پولی مانند بیتکوین.
اطلاعات در بلاک ها ثبت می شوند و بلاک ها با هم به صورت زنجیره ای مرتبط می شوند، این زنجیره بلاکچین را تشکیل می دهد.
در بلاکچین، بلاک ها علاوه بر اینکه خودشان یک هش دارند حاوی هش بلاک قبلی هم هستند. کوچکترین تغییر در اطلاعات یک بلاک هش آن را به طور کلی تغییر می دهد و بلاکچین را غیر معتبر می سازد.
داده های بلاکچین در یک کامپیوتر یا سرور خاص ذخیره نمی شوند. هر کامپیوتر یا سیستمی که به شبکه وصل شود، یک نسخه از کل اطلاعات را دریافت می کند. به هر کامپیوتری که به شبکه متصل می شود و یک کپی از بلاکچین را دریافت میکند، نود (Node) می گویند.
بیت کوین و ارزهای دیجیتال غیر متمرکز، مهم ترین و موفق ترین کاربرد فناوری بلاکچین هستند. اما این فناوری می تواند کاربرد های زیاد دیگری هم داشته باشد و هرکجا نیاز به فضایی برای ذخیره داده و از بین بردن نیاز به اعتماد باشد امکان استفاده از آن وجود دارد.
بلاکچین یک فناوری جدید است که امکان ثبت اطلاعات به صورت دائمی و بدون امکان تغییر را فراهم می کند.
این فناوری در حقیقت نوعی دیتابیس یا پایگاه داده است که روی یک یا چند سرور خاص قرار ندارد بلکه روی تمام کامپیوتر هایی که به شبکه متصل می شوند توزیع شده است. به دلیل بهره بردن از رمزنگاری و ثبت آن در همه کامپیوترهای شبکه سوابق ثبت شده قابل هک یا حذف نیستند. بیتکوین اولین کاربرد این فناوری بود اما از این سیستم انقلابی برای هر سیستمی که لازم باشد نیاز به اعتماد به واسطه ها و افراد شخص ثالث کاهش یابد میتوان بهره برد.
